#5: Een kijkje in mijn werkveld

Hallo lieve luitjes,

Ik denk niet dat ik het zes maanden vol ga houden om gemiddeld twee keer per week een blog te schrijven, maar deze eerste paar weken maak ik allerlei dingen voor de eerste keer mee en dit wil ik graag met jullie delen. Ik voeg bij dit verhaal ook weer wat nieuwe foto's toe zodat jullie er een beeld bij kunnen vormen.

Allereerst een correctie van mijn vorige blog. Het is dit afgelopen weekend niet afgekoeld naar 20 graden. De temperatuur is rond de 24 graden gebleven. Daarentegen hebben we vrijdag wel de hele dag regen gehad en daardoor voelde het kouder aan. Zaterdag en vandaag was een mooie dag, ondanks dat we vannacht zo'n harde regenbui hebben gehad dat ik dacht dat het dak in zou storten. (de huizen zijn niet erg stevig en ook niet altijd waterdicht..) Ook was woensdagavond niet wat ik zei dat het was. Het bleek dus de kring te zijn van de kerk waar iedereen gewoon elke keer samen eet en daarna kring houdt. Toch was het wel gezellig en werd ik hartelijk ontvangen! Voor Karel en alle andere belangstellenden: ik heb de twee belangrijkste Portugese gerechten allebei al gehad. De ene is Bacalhau (Portugees visgerecht) en was erg lekker! De andere is Bifana. Dit is een typisch Portugees broodje wat vaak als snack 's avonds laat gegeten wordt en is gemaakt van pikant varkensvlees met gebakken ei, kaas en een heleboel groenten. Toch verkies ik Dürum Kebab met kaas boven de Bifana hihi.

Ook moet ik zeggen dat ik, ondanks mijn smalle en harde matras, goed slaap 's nachts. Ik heb geprobeerd twee op elkaar te leggen, maar het zijn plastic matrassen waardoor ze gaan schuiven 's nachts. Bovendien is mijn stapelbed niet hoog en knal ik, bijna elke ochtend, tegen de rand aan haha. Krijg er geen hoofdpijn van hoor gelukkig. Maar ik rust goed uit. Dat komt ook doordat ik me hier probeer te houden aan het gezegde wat mijn moeder me ingeprent heeft: 'Jessie, early to bed, early to rise, makes a man (or woman), healthy, wealthy and wise.'

De dagen zijn intens en vooral geestelijk erg vermoeiend. Vrijdag heb ik opnieuw in Lissabon een aantal heftige dingen gezien. Ik heb wat foto's gemaakt van de plaatsen waar veel gebruikt wordt en ook van ons busje met (een deel) van het team. Een heftig praktijkvoorbeeld van de realiteit wat ik graag met jullie wil delen is dat van een man die vrijdag bij ons busje kwam voor een kop soep. Hij kwam aanlopen met een riem strak getrokken om zijn arm en een lege naald in zijn hand. Het was duidelijk dat hij net had gebruikt. Zijn hand bloedde en trilde, omdat hij geen aderen meer over had in zijn arm en dus in zijn hand gespoten had. Twee collega's namen hem apart om zijn hand schoon te houden en te voorkomen dat hij iemand zou prikken met zijn naald. Wat bleek nou het geval: de man had net een shot 'speedball' genomen. Dit wordt ook wel 'russian roulette' genoemd vanwege het risico.

Ik kreeg een live-verslag en uitleg van één van de teamleden die dit zelf ook gedaan heeft en weet hoe het is. Speedball is een mix van cocaïne en heroïne en is levensgevaarlijk. Wanneer één van beide bestanddelen van betere kwaliteit is dan de andere, of wanneer de verhouding niet goed op elkaar af is gestemd, kan de beste man sterven aan een overdosis of aan zogeheten 'ademdepressie'. Dit wordt veroorzaakt door het effect van heroïne wat ervoor zorgt dat de man buiten bewustzijn raakt en niet meer ademt op de automatische piloot waardoor hij uiteindelijk sterft aan verstikking als hij op niet op tijd gevonden wordt.

Deze mix wordt genomen zodat men de 'ups' van de cocaïne ervaart, maar doordat daarna de 'downs' van de heroïne optreden, hij niet meteen verlangt naar een nieuwe shot cocaïne wat hij wel zou hebben als hij er geen heroïne bij zou gebruiken. Ik zag hoe de man de 'ups' beleefde en zijn ogen wijd open stonden, hoe hij onrustig heen en weer liep en heel snel maar onduidelijk en onsamenhangend sprak. Dit duurde 2 á 3 minuten en daarna trad de heroïne in werking en werd de man down en 'mellow' (in hogere sferen). Na een totaal van 5 à 6 minuten werd de man normaal en kon hij zijn soep in ontvangst nemen, zijn riem weer omdoen, een voorraad sandwiches in zijn tas stoppen en vertrekken om vervolgens hoogstwaarschijnlijk weer op te zoek gaan naar meer geld voor een nieuwe shot.

Dit is dagelijkse realiteit van duizenden mensen in Lissabon en God-knows hoeveel in de rest van de wereld. Na het zien van dit voorbeeld weet ik twee dingen heel erg zeker. 1: Begin NOOIT aan drugs. 2: Het evangelie van Jezus Christus is zo hard nodig onder deze mensen! De euforie die deze man had voor 5 á 6 minuten is niet, maar dan ook helemaal niets, vergeleken bij de euforie die iemand ervaart wanneer hij Jezus in zijn hart heeft. En dat euforische gevoel kan op elk moment van de dag optreden of worden opgewekt. Alles wat nodig is een mooie natuur, een mooie tekst in de Bijbel of een goed gesprek met iemand gecombineerd met een gezonde dosis dankbaarheid en lofprijzing en het middel treed in werking en duurt zolang je zelf wilt. Zeg nou zelf, dat wil toch iedereen? :) Hm, wou dat ik dit verkooppraatje in het Portugees kon afsteken haha!

Voel je het al opkomen? Ik wel! Ik ben God zo dankbaar voor het werk wat ik mag doen, hoewel ik eerlijk moet zeggen dat het echt niet altijd makkelijk is om hier te zijn. Het gemis van Valthermond en mijn leven daar valt me af en toe wel zwaar, maar dan bid ik tot God en Hij voorziet altijd. Ik heb hiervoor gekozen, ik doe dit omdat ik God wil gehoorzamen in zijn opdracht voor ons. Bovendien ben ik 50% Stap en 50% Grooten en die combi staat voor doorzettingsvermogen! (En ook voor vergeetachtigheid en een drang naar eten..)

Komende week wordt een drukke week. Ik denk dat ik volgende week zondag pas weer tijd heb voor een nieuwe blog. Aanstaande zaterdag gaat de zoon van de dominee van de kerk trouwen en wij als team zijn de gastheren en gastvrouwen. Ik mag dus serveerster spelen voor Portugezen op een bruiloft in Portugal. Looking forward to it!

Voor nu: dorme bem! (= slaap lekker)

Veel liefs, Jessica